Het is 22.08u en bijna 30°C, het zweet loopt me over de rug. Ik zit in een geprepareerde 4×4 op het Onafhankelijkheidsplein in Paramaribo en we rijden voorzichtig het startpodium af, de Savanne Rally 2015 is begonnen!

Met een opdracht Routebeschrijving worden we snel de stad uitgeleid en rijden we de donkere Savanne in. Gelukkig heeft Ed de auto goed geprepareerd: flinke led lampen voor en achter, bullbar voorop en beide blijken we later hard nodig te hebben. Ook mijn plek in de auto ziet er anders uit dan ik gewend ben: naast tripmaster, klok en kompas een iPad met google maps kaarten en een programma dat de verreden route bijhoudt en ook die zullen we beide hard nodig hebben!

De rally bestaat uit 2 routes. De eerste route duurt tot ca. 16.00u en op dat moment hebben we 28 verschillende routeopdrachten achter de rug. De opdrachten kennen een grote variatie: bol-pijl, stripkaart, totaal langste/kortste route, baril; allemaal op zich bekende systemen maar dan nét even anders. Het reglement van de SARK (Surinaamse Auto Rally Klub) kent ca. 110 pagina’s waar wordt beschreven hoe de route opdrachten geïnterpreteerd moeten worden maar heeft slechts enkele bindende bepalingen. De uitzetter is vrij om per opdracht bijzondere bepalingen in het routeboek te vermelden.

Voor bestuurder, navigator en auto is de Savanne Rally één grote uitdaging: urenlang achtereen rijden in een sterk variërend terrein van mulle zandwegen tot tropisch regenwoud. In de weken voorafgaand aan de rally wordt de route met zwaar materieel voorbereid: zand wordt verspreid om de paden op de savanne berijdbaar te maken en in het tropisch regenwoud worden verwilderde bomen en struiken weggezaagd zodat er precies een auto langs past. Omdat onze auto niet is verhoogd is vooral het rijden door mul zand met inmiddels een diep gangspoor een flinke uitdaging maar uiteindelijk hoeven we maar 1x te beslissen een punt niet op te halen. Niet dat de auto ongeschonden uit de strijd is gekomen: na een paar opdrachten lag de buitenspiegel op mijn schoot en had de four wheel drive het begeven.

Als navigator had ik geen moment de tijd om achterover te leunen. Ook de systemen die mij bekend zijn vergden veel concentratie: een ingetekende lijn mag tegengesteld gereden worden, barricaden hoeven niet op volgorde ontweken te worden en steeds de totaal langste of kortste route is nét anders dan ik in Nederland meestal tegenkom. Steeds is het goed lezen van de opdracht essentieel: bij het benaderen van gele vlakken is de gele noordpijl op de luchtfoto óók een geel vlak, bij de opdracht gestileerde blinde lijn met vrije punten zijn niet alleen de punten 1 t/m 3 genummerde punten maar ook punt C en punt D die het begin en einde van de lijn aangeven zijn genummerd. C is immers het Romeinse cijfer 100 en D is het Romeinse cijfer 50. Er staat niets over nummervolgorde…

En dan nog die luchtfoto’s. Jeetje, wat een moeite kostte me dat! Op verschillende luchtfoto’s zijn punten (of pijlen) aangegeven die aangedaan moeten worden. Wel natuurlijk enkele bepalingen: de wegen op de luchtfoto’s moeten op weg naar een punt of pijl een aansluitende route vormen. De foto’s staan met een verschillende Noord-Zuid oriëntatie door elkaar verspreid over enkele pagina’s en zijn ook nog eens meer of minder uitgezoomd.

Met behulp van de iPad probeer ik alle punten te vinden op de kaart die ik van tevoren heb gedownload maar de verschillende schalen maken herkenning moeilijk en natuurlijk blijken sommige punten precies te liggen op een plek waar op de door mij gedownloade kaart een wolk zichtbaar is. En o ja, niet vergeten de bindende bepaling uit het reglement: op de foto moet een Noordpijl zichtbaar zijn anders neem je het punt niet op.

Aan het einde van de eerste route verzamelen we bij een kamp aan de rivier: benzine halen bij de tankauto, de tent opzetten en dan met een biertje de rivier in om af te koelen. ’s Avonds natuurlijk goed eten maar laat wordt het niet. Om 20.00u is het hele kamp doodstil. Tot 04.45u, het hele kamp schrikt op als de pagara wordt afgestoken. Na koffie, een cracker en een banaan pakken we de tent in, de eerste deelnemer vertrekt om 06.30u voor route 2.

Ook route 2 is een lange, warme dag met een grote hoeveelheid afwisselende systemen. Benaderen van driehoeken waarbij een van de driehoeken achteraf een vijfhoek blijkt te zijn. Een opdracht waarbij steeds gekozen moet worden tussen drie opdrachten: de eerste reglementair uitvoerbare opdracht moet worden uitgevoerd. “Ha, een bol-pijl zonder pijl, die valt alvast af”, doorrijden dus totdat ik de foto herken. We hebben ongeveer 80% van de route gereden, 4 controles gevonden als ik me realiseer dat een bol-pijl zonder pijl reglementair een visgraat is (ik was best moe…). Gelukkig de controles nog niet genoteerd: terug! In volle vaart over de bauxietweg bonken we terug, vlak na de start heb ik immers een bospad rechtsaf zien liggen.

Moe en voldaan bereiken we tegen 17.00u de finish. Daar worden de ideale kaarten opgehangen. En de ons ook bekende discussies met de uitzetter beginnen. Vragen en protesten worden verzameld, daarover mag de telcommissie zich de komende dagen buigen. Eerst eten, drank en muziek!

Wanneer we twee dagen later het vliegtuig instappen wordt de uitslag bekend gemaakt: de uitzetters presenteren met uitleg de ideale route, en de telcommissie licht toe waar en waarom controles zijn geneutraliseerd. Van onze vrienden die in Suriname wonen ontvangen we per sms de uitslag: 3e in de Internationale Klasse.

Met enthousiasme kijken we terug op deze rally. Van het vanuit Nederland voorbereiden van de auto in Suriname en het bestuderen van het pagina’s dikke reglement met onbekende systemen tot en met het urenlang sturen door regenwoud en savanne met gebruik van GPS en digitale kaarten.

Yolanda Zijl

website SARK: http://www.sarkonline.com/